سلام دوستان . وبلاگ قبلی من در اثر یک اتفاق و البته یک اشتباه کوچیک از بین رفت و این موضوع باعث شد تا هم دل من بسوزه و هم یه وبلاگ دیگه بسازم. توی وبلاگ قبلیم خیلی در مورد مدرسه و معلمهاش صحبت میکردم و خیلی چیزای دیگه.
من هنوزم نمیدونم سال تحصیلی امسال چه جوری خواهد بود؟آخه من همیشه و هر سال برای رفتن به مدرسه به عنوان یک دانش آموز ذوق و شوق داشتم و امسال به عنوان یک معلم ،نمیدونم ذوقه یا استرس یا ...ولی خیلی برنامه دارم که دوست دارم همش رو جایی یادداشت کنم اما هنوز این کاررو نکردم و نمیدونم اصلا اجرایی هستن یا نه..
همش فکر می کنم می تونم مثل معلم هایی که داشتم رفتار کنم؟! چون تمام معلم های من نمونه بارز یک معلم کامل و عالی بودند به غیر از معلم سال پنجم ابتدایی که اصلا خاطرات خوشی ازش ندارم. کلا پنجم ابتدایی همیشه برام یه کابوس بود.کابوسی که نمیخوام دوباره تکرار بشه و همچنین قول میدم هیچوقت مثل معلم کلاس پنجمم رفتار نکنم.
معلم کلاس اولم رو به خاطر میارم.خانم قیصری..عالی و مهربون..با اینکه جوون بود و تجربه زیادی نداشت اما فوق العاده بود و در عین حال بسیار جدی. رفتار سنجیده اش را خیلی دوست داشتم.
کلاس دوم خانم معجمی..وای خیلی دلم براش تنگ شده. خیلی ماه بود.براین عقیده بود که کلاس درس نباید صرفا محدود به درس باشد بلکه می توان در کنار آن فعالیتهای غیر درسی مفید هم انجام داد.فعالیتهایی که مورد علاقه بچه ها باشد. مثل نمایش که من پای ثابت همه ی نمایش ها بودم و البته نقش اصلی رو هم همیشه من داشتم و انقدر به ما در نمایش خوش میگذشت که با انرژی چند برابر به کلاس درس می آمدیم و با کلی خاطرات قشنگ... واقعا کار خانم معجمی عالی بود.دستش درد نکنه.
به نظر من ایده جالبیه برای تقویت روابط اجتماعی بچه ها و ایجاد رابطه یه نزدیکتر با اونها..
کلاس سوم و چهارم هم معلمهای فوق العاده ای داشتم که به نظرم مهم ترین عامل موفقیتشون جدیت،علاقه به کار و درک درستی که از یه کلاس درس داشتند بود.
بهتره از کلاس پنجم هم چیزی نگم!!
موفق باشین
